De wetenschappers Andre Geim en Konstantin Novoselov organiseerden graag hun zogenaamde vrijdagavondproeven, vrolijke experimenten zonder vooropgezet scenario waaraan je, zeiden ze in een interview, “minstens 10 procent van je tijd moet besteden”.

In zo’n proef trokken ze, in 2004, met een stukje Scotchtape een superdun schilletje grafiet van een potloodpunt.

Een soort kippengaas van koolstofatomen dat de natuurkundige wereld sindsdien in zijn greep heeft. En het bezorgde Geim en Novoselov in 2010 de Nobelprijs. Het kippengaas – grafeen – beschikt over uitzonderlijke eigenschappen. Het kan elektriciteit net zo goed geleiden als koper dat doet. Het geleidt warmte beter dan alle bekende materialen. Het is buigzaam en nagenoeg transparant, maar toch zo dicht dat zelfs heliumgas er niet doorheen gaat. Grafeen wordt daarom gezien als kandidaat voor innovatieve elektronica: grafeen transistoren zullen naar verwachting sneller zijn dan de huidige transistoren van silicium. Omdat grafeen goed geleidt en praktisch transparant is, is het ook geschikt voor toepassing in touchscreens, lichtpanelen en zonnecellen. Wanneer grafeen in plastics wordt bijgemengd, kan het die plastics warmtebestendig en sterk maken, en materialen opleveren die supersterk, lichtgewicht en buigzaam zijn, en die mogelijk in vliegtuigen, auto’s en de ruimtevaart zullen worden gebruikt.