“Jonge mensen willen geen stratenmaker worden, ze vinden het zwaar en vies werk. We hebben dan ook maar weinig instroom in het vak. En dat is een probleem want het straatwerk zelf wordt niet minder, Nederland ligt vol met straten.” Samen met collega-GWW-bedrijf De Krom uit Etten-Leur vatte Clemens het plan op om iets te bedenken richting automatisering van het werk. “Er waren wel al machines die plakkaten steen optillen en wegleggen, maar de hele straat met afwijkende afmetingen en met putten en kolken passend dichtstraten, kunnen die niet. Juist voor dat soort werk wilden we iets bedenken, opdat we niet meer afhankelijk zouden zijn van alleen maar de handjes.”

Faliekant verkeerd Samen met Nota Infra uit Sneek en Robert van der Meijden van stenenproducent MBI begonnen ze aan het avontuur. Er werd een oude straatmachine gekocht en er werden twee techneuten aan het werk gezet om de machine aan te passen. Doel was dat hij ook het afwijkende werk moest kunnen maken en wel voor een marktconforme prijs als voor handmatig straten. De vier bedrijven richtten gezamenlijk zelfs een speciale BV op om de innovatieve machine op termijn te kunnen vermarkten.

Uiteindelijk lukte het niet om de gewenste straatmachine te maken. “De machine had veel storingen, zowel op mechanisch als softwarematig vlak”, noemt Clemens een van de redenen. “Nog vervelender was dat het niet lukte om die problemen op te lossen. De man die verantwoordelijk was voor het mechanische deel gaf het softwarematige deel deed de schuld van wat er niet werkte, en de softwareman wees op zijn beurt steeds naar het mechanische deel. Wij zaten er als een soort scheidsrechters tussen en konden de hele tijd betalen. Op een gegeven moment zat er niets anders op dan de stekker uit het project trekken.”